در ایران زمین، هنر فرش‌بافی همواره در اقتصاد کشور و خانواده‌ها از نقش بسزایی برخوردار بوده است. در زمان‌های دور، این صنعت یکی از ارکان اصلی اقتصاد کشور به شمار می‌آمد. موضوعی که در گذر زمان دستخوش تغییر چندانی نشد و فرش، امروزه نیز یکی از مهم‌ترین بخش‌های صادرات ایران را تشکیل می‌دهد. در سال ۲۰۰۲ میلادی، فرش‌های دستباف ایرانی با ارزش ۵۱۷ میلیون دلار به خارج از کشور صادر شدند که بنابر اعلام مرکز ملی فرش ایران، این رقم در سال ۲۰۰۶ به مبلغی معادل با ۶۳۵ میلیون دلار افزایش یافت. مرکز ملی فرش ایران در سال ۲۰۰۷ اعلام کرد، فرش در رتبه اول صادرات کالاهای غیر نفتی قرار دارد و در صادرات کل کشور، دارای جایگاه سوم است. در سال ۲۰۰۸ که ۳۰ درصد از بازار جهانی فرش در اختیار ایران قرار گرفت، درآمد حاصل از صادرات آن معادل با ۴۲۰ میلیون دلار بود.
تعداد قابل توجهی از افراد در حوزه فرش اشتغال دارند. تخمین زده می‌شود که ۱,۲ میلیون نفر از بافندگان ایرانی، فرش‌ها را برای بازارهای داخلی و جهانی تولید می‌کنند که به بیش از ۱۰۰ کشور صادر می‌شوند. به علاوه، در ایران سالانه بین ۳ تا ۵ میلیون متر مربع فرش تولید می‌شود که عبارت از ۸۰ درصد فرشی است که در بازارهای بین المللی به فروش می‌رسند.
در سال‌های اخیر، فرش‌بافی وارد رقابت جدی با رقبای خود شده است که ضمن کپی کردن الگوهای فرش ایرانی، به تولید قالی‌های تقلبی و با کیفیت پایین می‌پردازند و آن را با نام فرش ایرانی به بازار عرضه می‌کنند. این قالی‌ها به دلیل برخورداری از مواد اولیه نامرغوب، ارزان قیمت‌تر از انواع بافته شده در ایران هستند. فرش‌های ماشینی هم به نوبه خود، تهدیدی دیگر برای این هنر برجسته ایرانی به شمار می‌روند. اما با تمام این موارد، ایران با تولید سه چهارم فرش جهان هنوز هم بزرگترین تولید کننده و صادر کننده فرش دستباف به سراسر دنیا به شمار می‌رود.
به علاوه، وجود فرش‌های تقلبی در بازارهای بین المللی می‌تواند گردشگران خارجی را به سفر به ایران ترغیب نماید تا ضمن دیدار از مناطق مختلف کشور، قالی مورد نظر خود را از کشور تولید کننده آن تهیه نمایند. امروزه، گردشگران یکی از دلایل سفر خود به ایران را ملاقات مکان‌های تاریخی و تماشای فرش‌های اصیل ایرانی ذکر می‌کنند که گاها منجر به خرید انواع مرغوب فرش‌ها می‌شود.
البته صادرات فرش ایرانی در سال‌های اخیر و به دلیل تحریم‌های بین المللی با افت مواجه شده بود که حذف تحریم‌های مربوط به صنعت فرش، به احیای مجدد آن کمک شایانی کرده است. توسعه صادرات قطعاً نقش کلیدی را بر روی اشتغال زایی دارد و بخشی از مشکلات معیشتی افراد جامعه را مرتفع خواهد ساخت.